We zijn ondertussen enkele weken in Bali en vandaag is het tijd om het nuttige aan het aangename te koppelen. Met ons visum kunnen we maar een beperkte periode in het land verblijven, dus zijn we genoodzaakt om een visum-verlenging te regelen. Dat klinkt opnieuw een simpele taak, maar dat is het niet. Eerst moet je naar de immigratiedienst rijden om daar een aanvraag in te dienen hetgeen gepaard gaat met een hoop bureaucratie, papierwerk en geduld. Enkele dagen later mag je dan terug gaan om pasfoto’s en vingerafdrukken te laten nemen om opnieuw enkele dagen later je aangepaste visum en paspoort op te halen. Ook al hebben we er de tijd voor, toch besluiten we om alle risico’s achterwege te laten en de gemakkelijke optie te nemen waarbij we een visum-agentschap inschakelen om ons verder te helpen. We trekken vandaag dan ook naar een agentschap aan de kust, een goed half uur rijden van onze villa. We worden er ondanks het feit dat de airco volle bak staat te draaien, heel erg warm onthaald en in een kwartier tijd was alles beklonken. Enkel stap 2, die met de vingerafdrukken, moeten we nog zelf regelen, maar dat is iets voor een volgende post.
Tot zover het nuttige, nu was het tijd voor het aangename aangezien het agentschap amper enkele honderden meters van het strand ligt. Gewapend met zonnecrème, zwembroek en strandhanddoeken, trekken we voor het eerste sinds onze aankomst naar één van de vele prachtige stranden van Bali.
De zee voor de kust van Sanur wordt gekenmerkt door het feit dat het één gigantische lagune is, die tot 500 meter diep in zee strekt en kilometers lang is. Het zorgt er bij laag water voor dat je 500 meter diep de zee kunt instappen en toch maar tot aan de knieën in het water zit. Op het strand zelf zijn we opnieuw de enige westerlingen. Om te zonnen was de baktemperatuur net iets te hoog, maar in de schaduw is het aangenaam vertoeven, voornamelijk dankzij de frisse zeebries.
Nadat we daar een tijdje liggen, worden we plotsklaps in het Frans aangesproken door een oude man op een fiets. Jacky, 79 lentes jong, afkomstig uit Frans Baskenland, woont al vijf jaar op het eiland en heeft daarvoor dertien jaar in Nieuw-Caledonië gewoond. Na amper enkele minuten praten, hebben we niet enkel zijn halve levensverhaal gehoord, maar zijn we ook al uitgenodigd om een boottocht te maken met zijn kleine catamaran. Het typeert Bali. Zowel de lokale bevolking, maar ook Franse Jacky, deinzen er niet voor terug om je aan te spreken en meteen te betrekken in hun leefwereld. Vooralsnog hielden we letterlijk en figuurlijk de boot af, maar we hebben de gegevens van Jacky, dus wees niet verwonderd als één dezer er een verhaal op de blog komt die gaat over Fréderic die al klungelend vanop de catamaran in het water tuimelt.
Comentários