Na enkele plaatsen in Zuid-Lombok aangedaan te hebben, was het tijd om naar mijn derde bestemming op dit Indonesische eiland te verkassen: de Gili's. De Gili's zijn drie kleine eilandjes van enkele vierkante kilometer die vlak voor de kust van Lombok liggen, maar vaak foutief bij Bali worden gerekend. Dat komt door het feit dat veel toeristen die Bali bezoeken er ook nog enkele dagen op één van de drie eilandjes toevoegen. Elk van die drie eilandjes heeft zijn eigen persoonlijkheid. Gili Trawangan is het party-eiland van de drie, Gili Meno wordt het honeymoon eiland genoemd omwille van zijn rust en Gili Air ligt wat tussen die twee. Naast het feesten en zonnebaden zijn deze eilanden vooral populair omwille van het duiken en snorkelen.
Om er te geraken moest ik eerste een taxirit overleven van 80 km. In de twee uur durende rit had ik de meest nerveuze en ongeduldige chauffeur die ik ooit gehad heb in Indonesië. Elke tien seconden toeteren, constant inhalen en als hij niet kon inhalen, bumperkleven bij de auto's alsof die in de gracht zouden duiken voor meneer. Maar ik heb de rit overleefd en kon dan ook de boot opstappen naar Gili Air, het eiland dat ik uitgekozen had om enkele dagen te verblijven.
Op het eiland aangekomen, scheidden me nog 700 meter tussen de haven en mijn hotel dewelke ik moest afwandelen op een zandpad terwijl ik mijn twintig kilo zware reiskoffer en een rugzak van tien kilo meezeulde. Ik had die dag een T-shirt in dezelfde print als de Belgische nationale wielerploeg aan waardoor ik halverwege mijn tocht werd ik aangesproken door een lokale verkoper, Oji. Het mondde al snel uit in een lange babbel over Belgische voetballers.
's Middags, nog altijd getooid in mijn Belgische T-shirt, ging ik op het strand iets eten en ook daar werd ik aangesproken door een vrouw, een Belgische met de naam Oja, omwille van mijn T-shirt. Zij is hier met haar man en twee kleine kindjes voor een periode van vijf maanden. Volgende week zullen ze beginnen met de bouw van een klein hotel op het eiland met als bedoeling om elk jaar vijf maanden hier te komen wonen. Ondertussen werd ik ongelooflijk verwend door de twee kleine kindjes die mij de ene zandtaart na de andere schelpensalade brachten. Zelden zo goed gegeten voor zo'n lage prijs!
Het was op aanraden van Oja dat ik enkele dagen later aan mijn eerste duikles zou beginnen. Veel kan ik er helaas niet over zeggen, want verder dan de introductie ben ik helaas niet geraakt. Ik heb al van kindsbeen af gevoelige oren en die waren duidelijk niet afgestemd op het duiken, want het lukt mij maar niet om te "equilizen", in mensentaal de druk in mijn oren gelijk te krijgen met de druk van buitenaf. Slikken, blazen door de neus, mijn kaak bewegen,... het haalde allemaal niks uit, de druk bleef aanhouden, dus was duiken geen optie. De enige manier waarop ik de druk wel gelijk kon krijgen, was door te gapen, maar dat lijkt me onder water geen optie.
Het bleef dus bij snorkelen voor mij. Al is dat allesbehalve een straf. Op één van mijn snorkeltochten rondom Gili Air, mocht ik van heel dichtbij kennismaken met twee prachtige beesten, twee gigantische schildpadden van twee meter die zich richting strand begaven om daar zeegras te kunnen eten. Ik heb een hele tijd meegezwommen met deze kolossen waardoor ik de tijd uit het oog verloor en na meer dan een jaar in tropisch klimaat voor het eerst een volledig verbrandde rug had, een pijn die ik met de aloë vera die in mijn hotel groeide gelukkig kon verzachten.
Tot slot wordt voor de Gili's ook het beeld geromantiseerd van mensen op de fiets die rond het eiland rijden. En er zijn ook ontzettend veel fietsen die te huur worden aangeboden op dit eiland dat geen gemotoriseerde voertuigen toelaat. Het is of de fiets of de koets. En anders wordt het stappen met de voetjes. Maar dus dat romantische beeld van de fietser die gezellig het eiland rond fietst. Dat kan je absoluut doen. En voor drie kwart van de afstand zul je dat ook kunnen doen. Helaas moet je er ook rekening mee houden dat het overige kwart bestaat uit zand waar je onmogelijk door kunt fietsen als je geen professionele veldrijder bent. Dus wie de fiets opspringt om gezellig het eiland rond te fietsen, houdt er best rekening mee dat hij ook een kilometer zal ploegen door het zand met de fiets aan de hand en een bezweet lijf.
Comments