Na de avontuurlijke rit uit het vorige verslag, zijn we dan toch veilig aangekomen in Samanvaya, een prachtig hotel in het bergdorpje Sidemen dat zich redelijk centraal op het eiland bevindt. Het is in deze vallei in de bergen merkelijk frisser en minder zwoel dan in de rest van Bali. Niet zozeer omdat we hier op grote hoogte zitten (amper 300 meter boven de zeespiegel), maar wel door de grote open vlakte te midden van de jungle en het gebrek aan zon de voorbije dagen. Maar desondanks is hier nog altijd elke dag 25 graden.
Sidemen is een prachtig bergdorpje dat volledig omgeven is door hoge bergen met valleien die gevuld zijn met eindeloze rijstvelden. Het ideale decor om aan yoga te doen te midden van de natuur of te genieten van een massage in open lucht. Het is ook een ideale omgeving om bij zonsopgang te vliegen met mijn drone aangezien de mistige valleien er ’s ochtends idyllisch bij liggen. En eenmaal de mist is opgetrokken, is deze vallei een perfecte plek om op de mountainbike te springen en rond te rijden.
Helaas hebben we mountainbikes onder onze kont geschoven gekregen die ogenschijnlijk sinds het begin van de pandemie niet meer zijn bereden, wat de nodige rem- en schakelproblemen met zich meebrengt, maar na wat gepruts en een fietswissel, trekken we ons dan toch in gang. Goedgemutst en vol enthousiasme, rijden we door de straten van Sidemen tot aan de Jembatan Kuning Tukad Yeh Unda. Sluit je ogen en probeer dit eens te herhalen! Deze Jembatan, of brug in het Indonesisch, verbindt beide oevers en doet mij wat denken aan een scene uit “Indiana Jones and the temple of doom” waarbij een kleine Aziaat vrolijk op de brug begint te springen met de woorden “bridge very safe” waarna hij door de planken zakt. Ook dit brugje had een planken bodem en als je er over wandelt, begint hij al op en neer te gaan. Laat staan als er scooters over daveren.
We vervolgen de trip over smalle, bemodderde paadjes door de rijstvelden, beklimmen veel te steile hellingen in de jungle met een fiets die totaal niet op ons lijf geschreven is, passeren langs een huwelijksfeest, worden omsingeld door een dozijn kuikens en zien in een boom een spin hangen die groter is dan mijn hand. Gelukkig herinner ik me van de vorige reis dat deze ongevaarlijk zijn.
Sidemen is ook ideaal gelegen om enkele andere plaatsen op het eiland aan te doen. Zoals de Cepung Waterfall. Geen hoge, brede of extreme waterval, maar wel een unieke setting, aangezien deze waterval zich in een grot bevindt. Na een kleine wandeling bergaf en langs een stroompje, komen we aan de laatste trap tot in de bedding van de rivier, alwaar we de grot kunnen betreden. Eenmaal in de grot moet je nog over wat rotsblokken en door smalle kloven kruipen, iets wat niet mogelijk is zonder natte voeten te krijgen, om uiteindelijk aan de waterval zelf uit te komen. Overal lees je dat je best voor dag en dauw naar deze locatie trekt, zodat je de grote toeristenmassa kunt ontwijken, maar op het ogenblik dat wij deze plek bezoeken, is er nog geen toerist te bespeuren. Dat maakt het voor ons opnieuw een unieke ervaring waarbij enkel wij en in het begin vier andere toeristen zich in de grot bevinden. Het levert rustige en unieke beelden op én het zorgt er ook voor dat ik voor het eerst sinds lang nog eens iets van mijn bucketlist kan schrappen: het staan onder een waterval, als in: echt onder de neerpletsende stroom gaan staan. Bij het verlaten van de grot, nog behoorlijk nat van de waterval-douche, worden we trouwens getrakteerd op een nieuwe plensbui. Maar als je door de bossen loopt en al nat bent van de waterval, is dat totaal geen probleem meer.
Nadat we de innerlijke mens versterkt hebben, stappen we terug in de wagen en rijden richting zee, richting Goa Lawah, een mythische tempel voor de Balinezen. De tempel grenst namelijk aan een grot, waarvan de legende zegt dat ze doorloopt tot in het hart van het eiland, helemaal tot aan de Pura Besakih, de grootste tempel van Bali, zo’n dertig kilometer landinwaarts. Niemand kan dit echter met zekerheid zeggen, want het is al van de Nederlandse verovering van het eiland, ettelijke eeuwen geleden, dat er zich nog mensen diep in de grotten hebben gewaagd, aangezien dit een immens labyrint is waar menigeen zijn dood tegemoet zou stappen.
Comments