Zelf met de auto rijden in Bali, was zoals in de vorige post al bleek, geen onverdeeld succes, dus moet ik op zoek gaan naar een alternatief. De gemakkelijkste en veiligste manier om van punt a naar punt b te gaan in Bali, is door gebruik te maken van een chauffeur. In de toeristische regio’s kun je over de koppen lopen van lokale mannen die hun diensten aanbevelen, dus ver moet je hiervoor niet lopen. Om de vijftig meter word je er aangesproken door iemand die je een taxi-rit wil verkopen. In het begin zeg je nog vriendelijk nee, maar na ettelijke maanden hier te wonen en na elke dertig seconden aangeklampt te worden, negeer je deze mannen met hun goedbedoelde voorstel. Een alternatief hiervoor, wat in mijn ogen beter is omdat je geen geklooi hebt met prijzen die bij aankomst plots hoger blijken te zijn, zijn de Grab of Gojek-apps, het Aziatische alternatief voor Uber. Tijdens onze eerste dagen in Bali hebben we op die manier Wayan leren kennen. Op het moment dat er nog quasi geen toerist in Bali was, waren wij pas zijn tweede klanten in meer dan één jaar tijd. Aangezien het goed klikte met Wayan, zijn we nadien met hem blijven samenwerken buiten de app om en is hij zo onze vaste chauffeur geworden en de man die alles regelt qua transport, zo ook onze scooters.
Maar hoe veilig en eenvoudig het ook is om met een privé chauffeur te werken, je voor elk ritje met de auto laten rondrijden is niet ideaal vanuit financieel oogpunt en al zeker niet comfortabel. Je kunt moeilijk voor elke verplaatsing bellen en wachten tot er een chauffeur opdoemt. Daarenboven verplaats je je hier veel sneller per scooter dan per auto. En achterop een taxi-scooter kruipen, want die bestaan ook, dat is niet echt aan mij besteed.
Is het openbaar vervoer dan een optie? Op een trein moet je alvast niet rekenen, want er zijn geen spoorwegen op Bali. Openbare bussen rijden er wel en ze zijn zelfs volledig gratis. Rode bussen met vooraan een indrukwekkende bullbar en een nietsontziende chauffeur. Om één of andere reden lijkt het wel alsof die rode mastodonten voor niets of niemand in de remmen gaan. Maar gezien het beperkte aanbod, is dit ook geen mogelijkheid die soelaas brengt. Er zijn ook betalende, privé busdiensten, maar die zijn toch vooral gericht op het bedienen van toeristen die op zoek zijn naar een goedkope manier van transport en niet op lokaal vervoer.
Dan schiet er nog één optie over: met de scooter. Zoals in de vorige post uitgelegd, is het verkeer in Bali een mierennest vol met scooters van zonsopgang tot zonsondergang. En je daarin begeven als buitenlander is geen evidentie. En als zeker niet als je nog nooit met een scooter gereden hebt. Maar nood breekt wet en het moet wel lukken. Er zit dan ook niets anders op dan een scooter te huren en het er op te wagen. Om te beginnen voorzichtig in de eigen straat, die gelukkig erg rustig is qua verkeer. En na een tiental keer heen en weer gereden te hebben, is het dan tijd voor de grote sprong: het drukke verkeer in. De eerste dagen is dat met een bang hartje en met de nodige marge met de andere chauffeurs, maar ik was zelf verbaasd hoe snel ik me aanpaste aan het rijden met de scooter in zo’n drukte. En na amper een week op de scooter, genoot ik al met volle teugen van het cruisen langs kleine, niet drukke wegeltjes door de ongerepte jungle en langs de eindeloze rijstvelden. En net als een echte Balinees slaag ik er al in om al mijn boodschappen mee te vervoeren op de scooter.
Comments