Over Blue Bamboo

Ik heb bijna twee decennia lang in de financiële wereld gewerkt.  Ik heb daar absoluut een fantastische tijd beleefd, maar de combinatie van Corona-maatregelen en anderhalf jaar thuiswerk hebben mij compleet afgestompt tot op het punt dat mijn leefwereld enkel nog bestond uit mijn appartement waar ik ellenlange skype-calls had en slapeloze nachten.  Het heeft me aan het denken gezet.  Wie heeft ooit bepaald dat het leven bestaat uit twintig jaar studeren en veertig jaar werken om dan uitgeblust opzij geschoven te worden met de angst dat je zelf geen geld genoeg hebt om in je levensonderhoud te voorzien?  En toch heeft 99% van de mensen in het Westen de stellige overtuiging dat dit nu eenmaal is hoe het leven moet zijn.  Is het écht de bedoeling om elke dag voor dag-en-dauw op te staan, je snel klaar te maken, gefrustreerd in de file te gaan staan terwijl de ruitenwissers de zoveelste plensbui van je voorruit zwiepen, waarna je je kapot gaat werken in een job waarbij je je afvraagt of de wereld er slechter aan toe zou zij, moest je job überhaupt niet bestaan, om dan uitgeput en leeg thuis te komen waar nog een gans huishouden wacht en dit enkel en alleen in de wetenschap dat het morgen weer van hetzelfde laken een broek is?  We kloppen ons fier op de borst dat Vlaanderen één van de meest productieve regio’s ter wereld is, maar verzwijgen dat we ook één van de regio’s zijn met de meeste burn-outs en depressies en dat we met ruime voorsprong de regio zijn in West-Europa met het meeste aantal zelfmoorden.

​

Naast de vraag "is dit nu het leven?", heb ik ook al van kindsbeen af het gevoel gehad dat België mijn geboorteland was, maar niet mijn thuisland.  Al gans mijn leven ben ik de eerste dagen na een reis, altijd wat verdwaasd en depressief.  Ik was amper tien jaar toen ik al droomde van een leven aan de andere kant van de aardbol, een groots avontuur ver weg van Brugge.  Ik geniet ook ten volle van het ontdekken van nieuwe landen, culturen, gewoontes en gebruiken, recht het avontuur in.  Daarenboven ben ik ook een kind van de zon die kapot gaat door het kille, regenachtige klimaat dat België acht maanden op een jaar teistert.  Ik ga kapot bij koud weer, ik haat regen en wind, ik wil kunnen buiten leven en de zon en de warmte voelen.  Ik wil mijn agenda niet laten bepalen door het oh zo onvoorspelbare weer.  Daarom wou ik dit avontuur beginnen.  Daarom wou ik in een volledige andere omgeving een nieuw leven beginnen.  In een prachtige omgeving in een heerlijk klimaat.

 

Tot slot ook een element dat de voorbije maanden helaas heel brandend actueel is geworden, ook al heb ik deze tekst nog in tempore non suspecto geschreven.  Al meer dan twintig jaar het ik het gevoel dat Europa een zinkend schip is, dat ik vergelijk met het Romeinse Rijk dat instortte terwijl de Romeinen dat helemaal niet beseften.  En ik wil niet dat ikzelf en mijn nazaten ten onder gaan samen met Europa.  Helaas is dit proces in de voorbije maanden in een enorme stroomversnelling geraakt.  We stellen militair en economisch amper iets voor, we bezitten bijna geen grondstoffen en zijn voor olie, gas, nikkel, lithium, kobalt, koper, aluminium, ... volledig afhankelijk van de willekeur van andere landen.  Voor de Amerikanen en de Chinezen zijn we hét perfecte wingewest, vandaar dat ze al hun producten in Europa willen slijten terwijl ze alle Europese bedrijven beetje bij beetje aan het inlijven zijn,   Tot slot is er gewoon het feit dat Europa virtueel failliet en hopeloos verdeeld is. En zeker België sleurt een onoverzienbare staatsschuld met zich mee en een overheidsbeslag om u tegen te zeggen. En in plaats van de problemen aan te pakken, zijn we integendeel op elk vlak vastgeroest in een situatie van complete immobiliteit waardoor evolutie en vooruitgang in dit land volstrekt onmogelijk is geworden.

​

Het zijn deze drie elementen samen die mij doen besluiten hebben om elders een nieuw leven te beginnen.  Zal ik daar in slagen? wie weet.  Voor hetzelfde geld sta ik binnen een jaar terug in Belgenland.  Maar dan zal ik nooit spijt hebben dat ik het niet geprobeerd heb.

​